W mieszkaniu chorego należy przygotować na stoliku przykrytym białym obrusem:

• krzyż
• zapalone świece
• wodę święconą

Namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości. Sakrament ten wolno powtórzyć, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze (kan. 1004).

Sakramentu należy udzielać chorym, którzy – będąc przytomni na umyśle – przynajmniej o niego prosili (kan.1005).

Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim (kan. 1007).

W NAGŁYCH PRZYPADKACH KAPŁANA MOŻNA WEZWAĆ O KAŻDEJ PORZE DNIA I NOCY